ادبر

لغت نامه دهخدا

ادبر. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) لقب حجربن عَدی . || لقب جبلةبن قیس کندی و گویند صحابی است.

ادبر. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) موضعی است در عارض الیمامة که آنرا ثَقب الادبر گویند. ( معجم البلدان ).

ادبر. [ اَ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ دَبر.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَدْبَرَ: پشت کرد -رو برگرداند
ریشه کلمه:
دبر (۴۴ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس