( ادب آموزنده ) ادب آموزنده. [ اَ دَ زَ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) ادب آموز. ادیب. استاد. معلم. || شاگرد. متعلم. معنی ادب آموزنده کرد؛ ای مؤدب کرد. ( مؤید الفضلاء ).
