ادای دین

[ویکی فقه] ادای دین پرداخت بدهی را گویند و از آن در باب قرض و دین سخن رفته است.
عزم بر ادای دین، بر مدیون واجب است. ادای دین در صورتی که موعد آن رسیده باشد و قرض دهنده مطالبه کند و توان پرداخت آن از سوی مدیون باشد، از واجبات فوری است و در صورت تزاحم با دیگر واجبات، بر آن ها مقدّم است، مگر آن که از ادای دین مهم تر باشند.