آدامسیت. آدامسیت ( انگلیسی: Adamsite ) یا دی ام ( انگلیسی: DM ) یک ترکیب آلی، و از نظر فنی یک دی فنیل آمین کلرارسین ( انگلیسی: Diphenylaminechlorarsine ) آرسنیکی که می تواند به عنوان یک عمل کنترل شورش به کار رود. دی ام در گروه جنگ افزارهای شیمیایی شناخته شده به عنوان عامل های استفراغ یا گازهای عطسه آور قرار می گیرد. [ ۱] این ترکیب که نخستین بار در سال ۱۹۱۵ در آلمان و توسط هاینریش اوتو ویلند ساخته شد، در سال ۱۹۱۸ نیز به طور مستقل توسط راجر آدامز، شیمی دان آمریکایی ( که این ترکیب به نام او نام گذاری شده ) در دانشگاه ایلینوی توسعه داده شد.
آدامسیت یک ترکیب بلوری بی بو با فشار بخار بسیار پایین است. رنگ بلورهای این ترکیب، بسته به خلوص آن، از زرد روشن تا سبز تیره متغیر است. این ترکیب در برخی حلال های آلی ( مانند استون یا دی کلرومتان ) به راحتی قابل حل، اما در آب تقریباً نامحلول است. این ترکیب در حالت بخار به شکل دودی به رنگ زرد قناری ظاهر می شود. [ ۲]
آدامسیت معمولاً در قالب ذرات معلق پراکنده می شود و این باعث می شود که مجاری تنفسی فوقانی، محل اصلی عملکرد این ترکیب باشند. اگرچه تأثیرات آدامسیت مشابه با تأثیرت سایر عامل های مورد استفاده برای کنترل شورش ( نظیر سی اس ) است، اما شروع آن ها کندتر، و مدت باقی ماندن آن ها طولانی تر است که بعضاً تا ۱۲ ساعت نیز باقی می مانند. [ ۱] پس از یک دورهٔ نهفتگی ۵ تا ۱۰ دقیقه ای، سوزش چشم ها، شش ها و غشاء مخاطی و سپس سردرد، تهوع و استفراغ مداوم ایجاد می شود. [ ۱]
آدامسیت توسط بریتانیا و ایالات متحده در زمان پایان یافتن جنگ جهانی اول تولید و ذخیره سازی شد. بریتانیا از این ترکیب در طول تهاجم به مورمانسک و آرخانگلسک استفاده کرد. [ ۳] این روزها از این عامل به عنوان یک عامل منسوخ شده یاد می شود که به طور گسترده ای با عامل های کنترل شورشی نظیر سی اس جایگزین شده است؛ عامل هایی که کمتر سمی هستند و علائم آن ها سریع تر ظاهر می شود. کاربردهای اولیهٔ این عامل از طریق «شمع های آدامسیت» بود. این شمع ها در واقع قوطی ها یا لوله های فلزی بزرگ ( با وزن حدودی ۵ پوند ( ۲٫۳ کیلوگرم ) ) بودند که حاوی یک ترکیب دود ساخته شده از آدامسیت به همراه ترکیبات آتشبازی با فرایند سوختن آرام بودند. با کمک دود مملو از آدامسیت حاصل از افروختن مجموعه ای از این شمع ها می شد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآدامسیت یک ترکیب بلوری بی بو با فشار بخار بسیار پایین است. رنگ بلورهای این ترکیب، بسته به خلوص آن، از زرد روشن تا سبز تیره متغیر است. این ترکیب در برخی حلال های آلی ( مانند استون یا دی کلرومتان ) به راحتی قابل حل، اما در آب تقریباً نامحلول است. این ترکیب در حالت بخار به شکل دودی به رنگ زرد قناری ظاهر می شود. [ ۲]
آدامسیت معمولاً در قالب ذرات معلق پراکنده می شود و این باعث می شود که مجاری تنفسی فوقانی، محل اصلی عملکرد این ترکیب باشند. اگرچه تأثیرات آدامسیت مشابه با تأثیرت سایر عامل های مورد استفاده برای کنترل شورش ( نظیر سی اس ) است، اما شروع آن ها کندتر، و مدت باقی ماندن آن ها طولانی تر است که بعضاً تا ۱۲ ساعت نیز باقی می مانند. [ ۱] پس از یک دورهٔ نهفتگی ۵ تا ۱۰ دقیقه ای، سوزش چشم ها، شش ها و غشاء مخاطی و سپس سردرد، تهوع و استفراغ مداوم ایجاد می شود. [ ۱]
آدامسیت توسط بریتانیا و ایالات متحده در زمان پایان یافتن جنگ جهانی اول تولید و ذخیره سازی شد. بریتانیا از این ترکیب در طول تهاجم به مورمانسک و آرخانگلسک استفاده کرد. [ ۳] این روزها از این عامل به عنوان یک عامل منسوخ شده یاد می شود که به طور گسترده ای با عامل های کنترل شورشی نظیر سی اس جایگزین شده است؛ عامل هایی که کمتر سمی هستند و علائم آن ها سریع تر ظاهر می شود. کاربردهای اولیهٔ این عامل از طریق «شمع های آدامسیت» بود. این شمع ها در واقع قوطی ها یا لوله های فلزی بزرگ ( با وزن حدودی ۵ پوند ( ۲٫۳ کیلوگرم ) ) بودند که حاوی یک ترکیب دود ساخته شده از آدامسیت به همراه ترکیبات آتشبازی با فرایند سوختن آرام بودند. با کمک دود مملو از آدامسیت حاصل از افروختن مجموعه ای از این شمع ها می شد. [ ۴]
wiki: آدامسیت