ادات تحسر

[ویکی فقه] ادات بیانگر حسرت و اندوه را ادات تحسر گویند.
« تحسر » یعنی اندوه و حسرت خوردن. و «ادوات تحسر» یعنی کلماتی که در این معنا به کار رفته اند؛ مانند: «ویل» در (یا ویلنا من بعثنا من مرقدنا...)؛ «ای وای بر ما چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت» و (قال یا ویلتا اعجزت ان اکون مثل هذا الغراب...)؛ «( قابیل ) گفت وای بر من آیا عاجزم که مثل این زاغ باشم».