آداب الصوفیه. آدابُ الصّوفیه
از نجم الدین کبری، رساله ای به فارسی در عرفان. کهن ترین مأخذی که از این رساله یاد و بخش هایی از آن را نقل کرده است، اورادالاحباب و فصوص الآداب ابوالمفاخر باخرزی است. این رساله برای آشنایی رهروان و مریدانی که خواهان ورود به جهان تصوف هستند نوشته و در هفت باب تدوین شده است: خرقه پوشیدن، نشستن و خاستن، رفتن به خانقاه، طعام خوردن، رفتن به دعوت ها، سماع شنیدن، سفرکردن. این رساله متن شیوا و روان دارد و نخستین بار در تهران به کوشش مسعود قاسمی به چاپ رسیده است (۱۳۶۳ش).
از نجم الدین کبری، رساله ای به فارسی در عرفان. کهن ترین مأخذی که از این رساله یاد و بخش هایی از آن را نقل کرده است، اورادالاحباب و فصوص الآداب ابوالمفاخر باخرزی است. این رساله برای آشنایی رهروان و مریدانی که خواهان ورود به جهان تصوف هستند نوشته و در هفت باب تدوین شده است: خرقه پوشیدن، نشستن و خاستن، رفتن به خانقاه، طعام خوردن، رفتن به دعوت ها، سماع شنیدن، سفرکردن. این رساله متن شیوا و روان دارد و نخستین بار در تهران به کوشش مسعود قاسمی به چاپ رسیده است (۱۳۶۳ش).
wikijoo: آداب_الصوفیه