اخیذ

لغت نامه دهخدا

اخیذ. [ اَ ] ( ع ص ) اسیر. ( تفلیسی ) ( ابن خلکان ). اسیرکرده. به اسیری گرفته. ( آنندراج ). بندی. گرفتار. دستگیرکرده. بَردَه.
- امثال :
اکذب من اخیذالدیلم .
|| پیر مسافر ( ؟ ). ( آنندراج ). مؤنث : اخیذه. ج ، اُخذاء. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس