اخچه

لغت نامه دهخدا

( آخچه ) آخچه. [ چ َ ] ( اِخ ) شهری بیازده فرسنگی بلخ از سوی مغرب با حصاری محکم دارای هفت هزار سکنه.
اخچه. [ اَ چ َ / چ ِ ] ( ترکی ، اِ ) آقچه. اَقْچه. ریزه زر. || روپیه و آقچه بقاف نیز گویند. ( غیاث اللغات ). || مهر زر و نقره. مهر درم از زر و نقره. سرسکه. میخ درم. مهریست سیمین. ( مؤید الفضلاء ). || سکه زر. زر رائج.

فرهنگ فارسی

( آقچه، اقچهسکه سیم یازر، سکه پول، ریزه زر
( اسم ) ۱ - ریز. زر . ۲ - سک. زر و مهر درم از زر و نقره . ۳ - مطلق زر و سیم . ۴ - روپیه .

فرهنگ معین

( اَ چِ ) [ تر. ] ( اِ. ) = اقچه . آقچه : ۱ - ریزة زر. ۲ - سکة زر و مهر درم از زر و نقره . ۳ - مطلق زر و سیم . ۴ - روپیه .

فرهنگ عمید

= آقچه

گویش مازنی

/aKhche/ دیگ مسی مخصوص پختن شیر در دامداری ها که ظرفیتی کمتر از دو من داشته باشد & تخم گیاهی که به طور طبیعی به زمین ریخته و نهال جدیدی از آن بروید - گیاهی که با خوردن آن شاخ مرال افتاده و شاخ جدیدی به تدریج رشد کند & بذر پیاز - پیاز کوچکی که پس از کشت دانه ی خاصی از آن پیاز به دست آید و جهت استحصال بذر مرغوب پیاز تکثیر شود ۳نوعی پیاز سفت، تلخ و غیرخوراکی

پیشنهاد کاربران

بپرس