اَخَوینی بُخارایی، اَبوبَکر رَبیع ( ـ۳۷۳ق)
معروف به ابوحکیم، پزشک ایرانی. شاگرد ابوالقاسم مقانعی و او شاگرد زکریای رازی بود. اخوینی را به سبب مهارت در درمانِ بیماران روانی، پزشک دیوانگان می خواندند. تنها اثر بازماندۀ او که برای فرزندش تألیف کرده هِدایة المُتَعَلِّمین است که در سه بخش و ۲۰۰ باب فراهم آمده و در آن از تجربۀ ۳۰سالۀ پزشکی خود سخن رانده و به دو اثر دیگر خود، به نام های قرابادین و کتاب نبض، اشاره کرده است. این کتاب در مشهد (۱۳۴۴ش) به کوشش جلال متینی چاپ و نشر شده است.
معروف به ابوحکیم، پزشک ایرانی. شاگرد ابوالقاسم مقانعی و او شاگرد زکریای رازی بود. اخوینی را به سبب مهارت در درمانِ بیماران روانی، پزشک دیوانگان می خواندند. تنها اثر بازماندۀ او که برای فرزندش تألیف کرده هِدایة المُتَعَلِّمین است که در سه بخش و ۲۰۰ باب فراهم آمده و در آن از تجربۀ ۳۰سالۀ پزشکی خود سخن رانده و به دو اثر دیگر خود، به نام های قرابادین و کتاب نبض، اشاره کرده است. این کتاب در مشهد (۱۳۴۴ش) به کوشش جلال متینی چاپ و نشر شده است.
wikijoo: اخوینی_بخارایی،_ابوبکر_ربیع_(_ـ۳۷۳ق)