اخوص. [ اَ وَ ] ( ع ص ) چشم بگودافتاده. آنکه چشمش بگودی افتاده باشد. آنکه چشم خانه اش بمغاک افتاده باشد. آنکه چشمش در مغاک افتیده باشد. ( زوزنی ). || چشم دور درافتاده. ج ، خوص. || تنگ چشم. اخوص. [ اَ وَ ] ( اِخ ) از اعلام مردان عربست و از جمله لقب زیدبن عمرو، شاعری از عرب.
