( آخور خشک ) آخور خشک. [ خ ُ رِ خ ُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آخُرِ خشک. آخری که علوفه در آن نباشد. || آخر بی آب. || مجازاً، جایی که نعمت و رفاه در آن نیست.
فرهنگ فارسی
( آخور خشک ) آخوری که در آن علوفه نباشد
فرهنگ معین
( آخورخشک ) ( ~. خُ ) (ص مر. ) کم روزی ، بی بضاعت .
پیشنهاد کاربران
آخور خشک:[ کنایی] تهی دستی و بینوایی. ( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، فرهنگ فارسی معاصر )
