اَخَوان ثالِث، مهدی (مشهد ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۹ش)
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
(تخلص: م. امید) شاعر ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و ابتدا در ورامین و سپس در تهران و مدتی نیز در آبادان به تدریس و نگارش و ویرایش در روزنامه ها، رادیو ـ تلویزیون و دانشگاه ها مشغول شد. از نظر شعری یکی از مهم ترین پیروان نیما یوشیج شمرده می شود، هرچند در شیوۀ سنّتی هم سرایندۀ توانایی بود. اوج توانایی های ذهنی و زبانی وی را می توان در دفترهای زمستان (تهران،۱۳۳۵)، آخر شاهنامه (تهران، ۱۳۳۸) و از این اوستا (تهران، ۱۳۳۴) دید؛ در این دفترها شکل نیمایی شعر به تکامل رسیده است. علاوه بر نفوذ تفکر اجتماعی چپ، باستان گرایی گسترده و علاقه به ایرانِ پیش از اسلام و درویش مَنِشی و صوفی گرایی نیز در سروده هایش تأثیر گذاشته است. تعلّق خاطرش به ادبیّات کلاسیک فارسی و مطالعه اش در این زمینه در میان نوگرایان ممتاز است. در بدعت ها و بدایع نیما یوشیج (تهران، ۱۳۵۷) و عطا و لقای نیما یوشیج (تهران، ۱۳۶۱) کوشید تا از آگاهی هایش برای تثبیت اندیشۀ نیما یوشیج در شعر بهره گیرد. چند ماه پیش از مرگش، برای نخستین و آخرین بار به خارج از ایران رفت و در چند کشور اروپایی برای ایرانیان و دوست داران شعر فارسی به شعرخوانی پرداخت. در کنار آرامگاه فردوسی، در توس به خاک سپرده شد. اخوان ثالث از برجسته ترین شاعران ایران در قرن ۲۰ است.
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
اَخَوان ثالِث، مهدی
(تخلص: م. امید) شاعر ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و ابتدا در ورامین و سپس در تهران و مدتی نیز در آبادان به تدریس و نگارش و ویرایش در روزنامه ها، رادیو ـ تلویزیون و دانشگاه ها مشغول شد. از نظر شعری یکی از مهم ترین پیروان نیما یوشیج شمرده می شود، هرچند در شیوۀ سنّتی هم سرایندۀ توانایی بود. اوج توانایی های ذهنی و زبانی وی را می توان در دفترهای زمستان (تهران،۱۳۳۵)، آخر شاهنامه (تهران، ۱۳۳۸) و از این اوستا (تهران، ۱۳۳۴) دید؛ در این دفترها شکل نیمایی شعر به تکامل رسیده است. علاوه بر نفوذ تفکر اجتماعی چپ، باستان گرایی گسترده و علاقه به ایرانِ پیش از اسلام و درویش مَنِشی و صوفی گرایی نیز در سروده هایش تأثیر گذاشته است. تعلّق خاطرش به ادبیّات کلاسیک فارسی و مطالعه اش در این زمینه در میان نوگرایان ممتاز است. در بدعت ها و بدایع نیما یوشیج (تهران، ۱۳۵۷) و عطا و لقای نیما یوشیج (تهران، ۱۳۶۱) کوشید تا از آگاهی هایش برای تثبیت اندیشۀ نیما یوشیج در شعر بهره گیرد. چند ماه پیش از مرگش، برای نخستین و آخرین بار به خارج از ایران رفت و در چند کشور اروپایی برای ایرانیان و دوست داران شعر فارسی به شعرخوانی پرداخت. در کنار آرامگاه فردوسی، در توس به خاک سپرده شد. اخوان ثالث از برجسته ترین شاعران ایران در قرن ۲۰ است.