اخلاق فضیلت[ ب] دستهٔ از نظریات اخلاقی هنجاری است که مفهوم فضیلت اخلاقی را در مرکز اخلاق قرار می دهد. اخلاق فضیلت معمولاً با دو روی کرد بزرگ دیگر در اخلاق هنجاری که عبارت از پیامدگرایی و اخلاق وظیفه گرا می باشد در مخالفت قرار دارد، در پیامدگرایی خوب بودن پیامدهای یک عمل در مرکز توجه است و در اخلاق وظیفه گرا مفهوم وظیفه اخلاقی در مرکز بحث قرار دارد. در حالی که، اخلاق فضیلت الزاماً اهمیت خوب بودن اعمال یا وظایف اخلاقی را رد نمی کند، اما بیشتر بالای فضیلت اخلاقی تأکید داشته و بعضاً به سایر مفاهیمی چون خوش روانی به مراتب از سایر نظریه ها بیشتر می پردازد.
در اخلاق فضیلت، فضیلت عبارت از یک سرشت اخلاقی خوب برای فکر کردن، احساس کردن و عمل کردن به گونه خوب در برخی دامنه های زندگی است. [ ۲] [ ۳] همین ترتیب، رذیلت عبارت از یک سرشت اخلاقی بد برای فکر کردن، احساس کردن و عمل کردن به گونه بد است. فضایل به عادت های روزمره گفته نمی شود؛ فضایل خصیصه های شخصیتی هستند، به این معنی که فضایل در کانون شخصیت یک فرد قرار داشته و نشان می دهد که آن ها به عنوان یک فرد چگونه هستند.
فضایل و رذایل از نظر فضایل اخلاقی در یونان باستان و خوش روانی مدرن، عبارت از سرشت های پیچیده ای هستند که شامل اجزای عاطفی و ذهنی می باشند. [ ۴] یعنی با این سرشت ها هم می توان به خوبی استدلال نمود که کار درست چیست ( به خردمندی در بخش ذیل مراجعه کنید ) و هم می توان احساسات و عواطف خود را به صورت درست به کار برد.
به عنوان مثال، یک مرد سخی می تواند به خوبی استدلال نماید که چه زمانی باید به مردم کمک کرد و همچنین مردم را با خرسندی و بدون وسوسه درونی کمک می کند. از این نقطه نظر، افراد فضیلت مند نه تنها با افراد رذیل ( کسی که در مورد کاری که انجام می دهد استدلال ضعیف دارد و به کارهای بد وابستگی دارد ) و افراد ناخویشتن دار ( کسانی که با وجود که می دانند کار درست چیست، اما عواطف شان آن ها را به سوی انجام کارهای بد وسوسه می کند ) بلکه با افراد خویشتن دار ( کسانی که احساسات شان آن ها را به سوی انجام کارهای بد وسوسه می کند اما آن ها با ارادهٔ قوی که دارند کاری را انجام می دهند که درست است ) نیز مقایسه می گردند.
«خردمندی»[ پ] عبارت از خصیصهٔ اکتسابی است که به دارنده آن این توانایی را می دهد تا تشخیص دهد که در یک وضعیت مشخص چگونه عمل نماید. [ ۵] برخلاف خردمندی نظری، خردمندی علمی منتج به عمل و تصمیم می گردد. [ ۶] آن گونه که مک دویل می گوید، خردمندی عملی دربرگیرنده «حساسیت ادراکی» نسبت به این است که یک وضعیت نیازمند چه چیزی است. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اخلاق فضیلت، فضیلت عبارت از یک سرشت اخلاقی خوب برای فکر کردن، احساس کردن و عمل کردن به گونه خوب در برخی دامنه های زندگی است. [ ۲] [ ۳] همین ترتیب، رذیلت عبارت از یک سرشت اخلاقی بد برای فکر کردن، احساس کردن و عمل کردن به گونه بد است. فضایل به عادت های روزمره گفته نمی شود؛ فضایل خصیصه های شخصیتی هستند، به این معنی که فضایل در کانون شخصیت یک فرد قرار داشته و نشان می دهد که آن ها به عنوان یک فرد چگونه هستند.
فضایل و رذایل از نظر فضایل اخلاقی در یونان باستان و خوش روانی مدرن، عبارت از سرشت های پیچیده ای هستند که شامل اجزای عاطفی و ذهنی می باشند. [ ۴] یعنی با این سرشت ها هم می توان به خوبی استدلال نمود که کار درست چیست ( به خردمندی در بخش ذیل مراجعه کنید ) و هم می توان احساسات و عواطف خود را به صورت درست به کار برد.
به عنوان مثال، یک مرد سخی می تواند به خوبی استدلال نماید که چه زمانی باید به مردم کمک کرد و همچنین مردم را با خرسندی و بدون وسوسه درونی کمک می کند. از این نقطه نظر، افراد فضیلت مند نه تنها با افراد رذیل ( کسی که در مورد کاری که انجام می دهد استدلال ضعیف دارد و به کارهای بد وابستگی دارد ) و افراد ناخویشتن دار ( کسانی که با وجود که می دانند کار درست چیست، اما عواطف شان آن ها را به سوی انجام کارهای بد وسوسه می کند ) بلکه با افراد خویشتن دار ( کسانی که احساسات شان آن ها را به سوی انجام کارهای بد وسوسه می کند اما آن ها با ارادهٔ قوی که دارند کاری را انجام می دهند که درست است ) نیز مقایسه می گردند.
«خردمندی»[ پ] عبارت از خصیصهٔ اکتسابی است که به دارنده آن این توانایی را می دهد تا تشخیص دهد که در یک وضعیت مشخص چگونه عمل نماید. [ ۵] برخلاف خردمندی نظری، خردمندی علمی منتج به عمل و تصمیم می گردد. [ ۶] آن گونه که مک دویل می گوید، خردمندی عملی دربرگیرنده «حساسیت ادراکی» نسبت به این است که یک وضعیت نیازمند چه چیزی است. [ ۷]
wiki: اخلاقیات فضیلت