اِخلاص، سوره
سورۀ شمارۀ ۱۱۲ به ترتیب مصحف و ۲۲ به ترتیب نزول، از سوره های مکّی قرآن در ۴ آیه و ۱۵ کلمه. از آن رو به این نام خوانده می شود که اعتقاد راسخ به مضامین توحیدی آن، برای مؤمنان اخلاص به بار می آورد. دیگر نام های معروف تر این سوره عبارت اند از توحید، اساس، تجرید، تفرید، معرفت، صمد، برائت و نجات. از سوره های «مفصِّلات» و «قِصار» (هفت سورۀ کوتاه آخر قرآن به اضافۀ سورۀ فاتحه) است. از سوره های پنج گانۀ «مقولات» است که با «قل» آغاز می شود. مضمون آن همه در توحید و صمدیت (بی نیازی) خداوند است.
سورۀ شمارۀ ۱۱۲ به ترتیب مصحف و ۲۲ به ترتیب نزول، از سوره های مکّی قرآن در ۴ آیه و ۱۵ کلمه. از آن رو به این نام خوانده می شود که اعتقاد راسخ به مضامین توحیدی آن، برای مؤمنان اخلاص به بار می آورد. دیگر نام های معروف تر این سوره عبارت اند از توحید، اساس، تجرید، تفرید، معرفت، صمد، برائت و نجات. از سوره های «مفصِّلات» و «قِصار» (هفت سورۀ کوتاه آخر قرآن به اضافۀ سورۀ فاتحه) است. از سوره های پنج گانۀ «مقولات» است که با «قل» آغاز می شود. مضمون آن همه در توحید و صمدیت (بی نیازی) خداوند است.
wikijoo: اخلاص،_سوره