اخل

لغت نامه دهخدا

اخل. [ اَ خ َل ل ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از خل . محتاج تر. || ( ص ) مردی اخل ؛ درویش مفلس.

اخل. [ اَ خ ُل ل ] ( ع اِ ) ج ِ خَل . راههای نافذ در ریگ یا میان دو ریگ.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) خلل آوردن خلل و رخنه کردن خلل رسانیدن زیان رسانیدن بهم زدن و درهم و برهم کردن . یا اخل در امری . کارشکنی .
محتاج تر

گویش مازنی

/aKhel/ روستایی از دهستان نرم آب دوسر ساری

پیشنهاد کاربران

بپرس