اخفاف
لغت نامه دهخدا
اخفاف. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ خُف. سپل های شتران. || کفهای پای شترمرغ. || سُم فیلان : بزخم تیر اطراف و اخفاف آن فیلان بر هم دوختند. ( ترجمه تاریخ یمینی ). آن کافر فاجربا دوازده هزار سوار گزیده و سی هزار پیاده و سیصد سرفیل که زمین از آسیب اخفاف ایشان نالان می گشت بموازات رایات سلطان آمد. ( ترجمه تاریخ یمینی ). || موزه ها. || ( ص ، اِ ) ج ِ خفیف. سبک ها.
فرهنگ فارسی
سپل های شتران کف های پای شترمرغ
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید