اخصاب. [ اِ ] ( ع مص ) فراخ سال شدن. || فراخ سال یافتن. ( تاج المصادر بیهقی ). || فراخ حال گردیدن. || بابر شدن زمین. ( تاج المصادر بیهقی ). باثمر و برومند شدن زمین. آبادان شدن زمین. || اخصاب عِضاه ؛آب تا ریشه های آن رسیدن. || فربه کردن.اخصاب. [ اَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خِصْب و خُصب. || جامه هاست مشهور. ( تاج العروس از صاغانی ). || بلدٌ اَخصاب ؛ شهری بافراوانی.
