اخشن

لغت نامه دهخدا

اخشن. [ اَ ش َ ] ( ع ص ) درشت غیراملس از هر چیزی. خَشِن. || مردی اخشن ؛ نکوهیده حال. زشت حال. مؤنث : خَشْناء. مصغر: اُخَیْشِن. ج ، خُشْن. || اخشن الجانب ؛ صعب فوق از طاقت. || ( ن تف ) نعت تفضیلی از خشونت. خشن تر. درشت تر: اخشن ُ مِن الجُذَیل.

اخشن. [ اَ ش َ ] ( اِخ ) جدّ ادهم بن محرز شاعر تابعی فارسی است.

اخشن. [ اَ ش َ ] ( اِخ ) سدوسی. تابعی است.

اخشن.[ اَ ش َ ] ( اِخ ) اَخْشَن و خُشَیْن دو کوهند در بادیةالعرب و یکی کوچکتر از دیگریست. ( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس