اخزای. [ ]( اِخ ) ( بعبری : کسی که خداوند او را یاری میدهد ) گویند این لفظ مرخم «اخزیا» است و او کاهنی بود که در کتاب نحمیا 11:13 مذکور است و در کتاب اول تواریخ ایام 9:12 یحزیره خوانده شده است. ( قاموس کتاب مقدس ).
