اخرین تانگو در پاریس

این فیلم در مورد تنهایی نسل هاست و نگاه بسیار تلخی به روابط بشری دارد. این فیلم در مورد دو انسان است که هر دو مورد بی مهری واقع شده اند؛ یکی از طرفِ زن سابق خود که به او خیانت کرده، و یکی از طرفِ کارگردان جوانی که در عشق به دختر مردد است و او را بازیچه می پندارد. این دو، به طور اتفاقی، در یک خانه، که به لطفِ فیلم برداریِ خوب، نمودی بسیار سرد و دلگیر دارد، با هم برخورد می کنند، ولی با دو دید متفاوت نسبت به یک دیگر: دختر جوان که پشت و پناهی می جوید، پس از مدتی به مردِ جااُفتاده علاقه مند می شود، ولی مردِ بدبین، با رفتار آزارگرانه ای که با این دختر دارد، در صدد انتقام از نوع جنس زن است ( زن سابقش پس از مدت ها خیانت به وی، خودکشی کرده ) . با این همه، در پایانِ فیلم، نظرهای این دو مرد و زن در جهت عکس حرکت می کند: مرد عاشقِ دختر جوان می شود، و دختر، به علتِ این که فکر می کند از او سوءاستفاده شده، می خواهد مرد را ترک کند. این، برای داستان، پایانی تراژیک رقم می زند.
صحنه تجاوزماریا اشنایدر بازیگر زن فرانسوی فیلم دربارهٔ صحنه ای از فیلم که حاوی صحنه هایی از آمیزش جنسی مقعدی است اعلام کرده که این قسمت در فیلمنامه نبوده، مارلون براندو پیشنهاد تجاوز بدون اطلاع او را میدهد و برناردو برتولوچی میپذیرد هنگام فیلم برداری بدون اطلاع او، موضوع را عملی میکنند که باید در این مورد وکیل می گرفته است اما به دلیل جوانی از حقوق خود مطلع نبوده، چون نمی توان کسی را مجبور به بازی در قسمتی از فیلم کرد که در فیلمنامه نیست. اگر چه صحنه آمیزش جنسی، واقعی نبوده و مارلون براندو تنها تظاهر به این عمل میکرده است، اما اشنایدر اشک ها و حس حقارت خود در این صحنه را واقعی عنوان کرده است. او همچنین کارگردان فیلم را جاکش نامیده و بازی در این فیلم را تنها اشتباه زندگی خود دانسته است. او پس از آن مدتی دچار مشکلات روحی شد. مارلون براندو نیز دربارهٔ بازی دراین فیلم گفته است این فیلم او را تحقیر کرده است. برناردو برتولوچی بعد از مرگ اشنایدر، طی مصاحبه ای در این باره میگوید به ماریا اطلاع ندادیم چون میخواستم صحنه ای واقعی از درد، تحقیر، تعجب و شوکه شدن را به تصویر بکشم و اگر دوباره در این موقعیت باشم، باز هم آن را تکرار خواهم کرد.