اخرق
لغت نامه دهخدا
اخرق. [ اَرَ ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از خرق. گول تر. نادان تر.
- امثال :
اخرق من حمامة ؛ وذلک انها تبیض بیضها علی الاعواد الثلاثة فربما وقع بیضها فتکسر.
اخرق من ناکثة غزلها و یقال من ناقضة غزلها ؛ و هی امراءة کانت من قریش یقال لها ام ریطة بنت کعب بن سعدبن تیم بن مرة و هی الّتی قیل فیها خرقاء وجدت صوفاً، و الّتی قال اﷲعز و جل فیها: و لاتکونوا کالتی نقضت غزلها من بعد قوة انکاثا. ( قرآن 92/16 ). قال المفسرون کانت هذه المراءة تغزل و تأمر جواریها ان یغزلن ثم تنقض و تأمرهن ان ینقضن ما فتلن و امررن فضرب بها المثل فی الخرق. ( مجمعالامثال میدانی ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید