اخذاء

لغت نامه دهخدا

اخذاء. [ اِ ] ( ع مص ) خوار و رام کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). مطیع کردن آدمی و رام کردن چاروا.

اخذاء. [ اُ خ َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اخیذ.

پیشنهاد کاربران

بپرس