اخدان

[ویکی فقه] اخدان(جمع خدن)، به معنای دوستان است.
اخدان در قرآن و به تبع آن در کتاب های آیات الاحکام آمده است.

حکم اخدان در جاهلیّت
در جاهلیّت، برخی زنای علنی را حرام و رابطه ی پنهانی مرد با زنی را که به عنوان دوست انتخاب می کردند، جایز می شمردند.
حکم اخدان در قرآن
قرآن کریم هر دو ارتباط (علنی و پنهانی زن و مرد) را نامشروع و حرام شمرده است.

[ویکی الکتاب] معنی أَخْدَانٍ: هم نشینها
معنی مُسَافِحَاتٍ: زنان زنا کار (مسافحات به معنای زنانی است که علنا زنا میدهند ، و یار و دوست میگیرند ، و آن زنی هم که تنها یک دوست دارد جزء متخذات اخدان است ، و اضافه کرد که مردم جاهلیت چنین بودند که زنای علنی را حرام ، و زنای پنهانی را حلال میدانستند ، و میگفتند زنای...
معنی مُسَافِحِینَ: زنان زنا کار (مسافحات به معنای زنانی است که علنا زنا میدهند ، و یار و دوست میگیرند ، و آن زنی هم که تنها یک دوست دارد جزء متخذات اخدان است ، و اضافه کرد که مردم جاهلیت چنین بودند که زنای علنی را حرام ، و زنای پنهانی را حلال میدانستند ، و میگفتند زنای...
ریشه کلمه:
خدن (۲ بار)

«أَخْدان» جمع «خدن» (بر وزن اذن) در اصل، به معنای دوست و رفیق است، اما معمولاً به افرادی گفته می شود که با جنس مخالف خود، ارتباط نامشروع پنهانی برقرار می سازند. و نیز باید توجّه داشت که «خدن»، هم بر «مرد» و هم بر «زن» در قرآن مجید، اطلاق شده است.
(بر وزن حبر) رفیق. (قاموس) جمع اخدان است به مذکّر و مؤنث هر دو اطلاق می‏شود راغب گوید: آن به معنی رفیق است و اکثر در کسی استعمال می‏شود که از روی شهوت رفیق می شود. اجرت آنها را به طور متعارف بدهید در حالیکه عفیف اند و زنا کار و رفیقگیر نیستند. مقصود زنانی هستند که برای خود رفیقی اتّخاذ کرده و با او زنا می‏کردند. بعضی‏ها گفته‏اند: مراد از سفاح زنای آشکار و از اتّخاذ رقیق زنای مخفی است. و چون سفاح با اتّخاذ خدن مقابل است این قول قریب به نظر می‏رسد. در مجمع از ابن عباس نقل کرده که عدّه‏ای از اهل جاهلیّت زنای آشکار را حرام می‏دانستند ولی زنای سرّی را جایز می‏شمردند. خدا از هر دو نهی فرمود. نا گفته نماند: اخدان دوبار در قرآن مجید آمده یکی آیه فوق که درباره زنان است و دیگر آیه 5 مائده که درباره مردان رفیقه گیر است. و نیز نا گفته نماند: خدین بر وزن امیر از این مادّه به معنی رفیق آمده است در نهج البلاغه خطبه 124 درباره بعضی از آشنایان فرموده: «فَشَرَّ خُدینٍ وَ اَلْأَمُ خَلیلٍ» یعنی بدترین رفیق و پست‏ترین دوست است.