اخداج

لغت نامه دهخدا

اخداج. [ اِ ] ( ع مص ) ناقص شدن. || اخداج صلوة؛ ناقص گردانیدن نماز را. || اخداج ناقه ؛ بچه ناقص زادن شتر اگرچه مدتش تمام بود. ( تاج المصادر ). || اخداج صیفه ؛ کم باران شدن تابستان. || اِخداج زَندَه ؛ آتش ندادن آتش زَنه.

پیشنهاد کاربران

بپرس