زبان اندر حکم نبودن . [زَ اَ دَ ح ُ ن َ دَ ] ( مص مرکب ) خارج از موقع و نابجا سخن گفتن . اختیار زبان خود را نداشتن : زبان بریده بکنجی نشسته صم بکم به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم . سعدی ( گلستان ) .+ عکس و لینک
