اختلال وسواس کندن پوست ( به انگلیسی: Excoriation disorder ) یا دِرماتیلومِیْنیا ( به انگلیسی: Dermatillomania ) یک اختلال روانی است که در آن فرد، به طور مکرر پوست بدن خود ( معمولاً پوست خشک شده روی زخم ها ) را می کند و باعث آسیب دیدن پوست خود می شود. نتایج تحقیقات در این زمینه به این موضوع اشاره می کند که که کندن مکرر پوست بیشتر به یک رفتار مکرر بدنی - رفتاری که در آن، فرد، کاری را پیوسته تکرار می کند - شباهت دارد ولی دیگر تحقیقات در این زمینه، استدلال می کنند که این اختلال به دلیل برخی از حالات، بیشتر به اختلال استفاده از مواد - چه دارویی چه مخدر - شباهت دارد که فرد در آن به چیزی خاص اعتیاد پیدا می کند. دو راه اصلی برای درمان این اختلال وجود دارد که یکی درمان دارویی و دیگری مداخله رفتاری است. کندن پوست سر، مخصوصا سر خشک شوره، میتواند باعث ماندن رد زحم در سر باشد و همچنین باعث ریزش مو در ناحیه زخم باشد. تنها راه ترک این کار ها، ورزش کردن و پیاده روی است.
میتوان به کندن پوست گوش اشاره کرد. بعد از کندن پوست سطح گوش ، یک درد به شدت زیاد احساس میشه، همراه با سوزش که بسیار بسیار لذت بخش هست. دقیقا مشابه اشخاصی که از درد لذت می برند. هرچه قدر عمق پوست کنده شده بیشتر باشد ، سوزش و درد بیشتری تولید میشه ، که نمیدانم که چرا اینقدر لذت بخش هست . حتی خونی که بعد از کندن پوست گوش میاد، لذت بخش هست.
مورد بعدی ، کندن پوست پاشنه ی پا. که زمانی با ناخن گیر کنده میشه، مخصوصا بعد از زمانی که از حمام بیرون می آییم ، و پوست نرمی خاصی داره ، کندنش با ناخن گیر راحت میشه. و همان پوست کنده شده رو ، در دهان گذاشته و از جویدنش لذت میبرند. اینها تجربه ی واقعی است و فرد اصلا مصرف مواد مخدر و محرک هم ندارد.
کندن مکرر پوست که به ضایعات پوستی منجر می شود. این افراد پوست صورت، دست یا بازو را بیش از سایر نواحی بدن می کنند و اعضای بدن خود را دچار ضایعه می نمایند. همچنین این افراد پوست سالم، پوست ناهموار، جوش یا پینه یا زخم های ناشی از کندن های قبلی را نیز می کنند. فرد مبتلا این کار را با استفاده از ناخن، موچین، سنجاق ته گرد یا اشیای نوک تیز انجام می دهد و در برخی موارد با فشردن و مالیدن و گاز گرفتن پوست خود را می کند. این رفتار چند ساعت در روز انجام می شود و ماه ها یا سال ها ادامه می یابد.
افرادی که گرفتار این اختلال هستند، روزانه دست کم یک ساعت صرف پوست کندن، فکر کردن به آن و مقاومت در برابر میل به پوست کندن می کنند. این اختلال در 4/1 درصد جمعیت به چشم می خورد و زنان چند برابر بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا هستند. شروع آن معمولاً در دوره نوجوانی و همراه با آغاز بلوغ یا پس از آن است و غالباً با یک مشکل پوستی مانند آکنه یا جوش شروع می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیتوان به کندن پوست گوش اشاره کرد. بعد از کندن پوست سطح گوش ، یک درد به شدت زیاد احساس میشه، همراه با سوزش که بسیار بسیار لذت بخش هست. دقیقا مشابه اشخاصی که از درد لذت می برند. هرچه قدر عمق پوست کنده شده بیشتر باشد ، سوزش و درد بیشتری تولید میشه ، که نمیدانم که چرا اینقدر لذت بخش هست . حتی خونی که بعد از کندن پوست گوش میاد، لذت بخش هست.
مورد بعدی ، کندن پوست پاشنه ی پا. که زمانی با ناخن گیر کنده میشه، مخصوصا بعد از زمانی که از حمام بیرون می آییم ، و پوست نرمی خاصی داره ، کندنش با ناخن گیر راحت میشه. و همان پوست کنده شده رو ، در دهان گذاشته و از جویدنش لذت میبرند. اینها تجربه ی واقعی است و فرد اصلا مصرف مواد مخدر و محرک هم ندارد.
کندن مکرر پوست که به ضایعات پوستی منجر می شود. این افراد پوست صورت، دست یا بازو را بیش از سایر نواحی بدن می کنند و اعضای بدن خود را دچار ضایعه می نمایند. همچنین این افراد پوست سالم، پوست ناهموار، جوش یا پینه یا زخم های ناشی از کندن های قبلی را نیز می کنند. فرد مبتلا این کار را با استفاده از ناخن، موچین، سنجاق ته گرد یا اشیای نوک تیز انجام می دهد و در برخی موارد با فشردن و مالیدن و گاز گرفتن پوست خود را می کند. این رفتار چند ساعت در روز انجام می شود و ماه ها یا سال ها ادامه می یابد.
افرادی که گرفتار این اختلال هستند، روزانه دست کم یک ساعت صرف پوست کندن، فکر کردن به آن و مقاومت در برابر میل به پوست کندن می کنند. این اختلال در 4/1 درصد جمعیت به چشم می خورد و زنان چند برابر بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا هستند. شروع آن معمولاً در دوره نوجوانی و همراه با آغاز بلوغ یا پس از آن است و غالباً با یک مشکل پوستی مانند آکنه یا جوش شروع می شود.
wiki: اختلال کندن پوست