اختلال شخصیت اسکیزویید

اختلال شخصیت اسکیزوئید ( انگلیسی: Schizoid personality disorder و به اختصار SPD یا SzPD ) یک اختلال شخصیت است که با عدم علاقه به برقراری روابط اجتماعی، گرایش به یک زندگی انفرادی، پنهان کاری و رازپوشی، سردی عاطفی، جداشدگی و بی تفاوتی مشخص می شود. افراد مبتلا ممکن است نتوانند دلبستگی های صمیمانه ای با دیگران برقرار کنند و در عین حال دارای یک دنیای فانتزی بامحتوا و جزئیات کامل اما منحصراً درونی هستند. [ ۱] [ ۲] سایر ویژگی های مرتبط با این اختلال عبارتند از: گفتار پرتکلف یا خشک و تصنعی، عدم لذت بردن از اکثر فعالیت ها، احساس فرد مبنی بر «ناظر» بودن وی بر زندگی به جای شرکت داشتن وی در زندگی، عدم توانایی در مدارا با انتظارات عاطفی دیگران، بی تفاوتی آشکار نسبت به نقد یا تحسین، درجاتی از بی جنس گرایی، نامشخص بودن گرایش جنسی، استفاده بالا از قدرت تخیل و عقاید اخلاقی یا سیاسی نامتعارف. [ ۳] علائم به طور معمول در اواخر کودکی یا نوجوانی شروع می شود. [ ۱]
علت SPD نامشخص است، اما برخی شواهد از ارتباط و عامل خطر ژنتیکی مشترک بین SPD، یا آسیبهای درمان نشدهٔ روحی، سایر اختلالات شخصیت دسته A ( مانند اختلال شخصیت اسکیزوتیپال ) و اسکیزوفرنی حکایت دارد؛ بنابراین، SPD یک «اختلال شخصیت شبه اسکیزوفرنی» در نظر گرفته می شود. [ ۴] [ ۵] این اختلال با مشاهده بالینی تشخیص داده می شود و تشخیص SPD از سایر اختلالات روانی ( مانند اختلالات طیف اوتیسم، که ممکن است حتی گاهی با هم تداخل داشته باشد ) می تواند بسیار مشکل باشد. [ ۶] [ ۷]
اثربخشی روان درمانی و دارودرمانی برای این اختلال هنوز به طور تجربی و سیستماتیک بررسی نشده است. علت این امر بیشتر این است که افراد مبتلا به SPD به ندرت به دنبال درمان بیماری خود هستند. [ ۱] به طور سنتی، از دوزهای پایین آنتی سایکوتیک های آتیپیک برای درمان برخی از علائم SPD استفاده می شد، اما امروزه استفاده از آنها دیگر توصیه نمی شود. [ ۸] بوپروپیون آمفتامین استخلافی ممکن است برای درمان آنهدونیای بیماری استفاده شود. با این حال، درمان دارویی SPD، غیر از درمان کوتاه مدت اختلالات حاد هم رخداد با آن ( مثل افسردگی ) رایج نیست. [ ۹] گفتاردرمانی مانند رفتاردرمانی شناختی ( CBT ) ممکن است مؤثر نباشد، چرا که افراد مبتلا به SPD ممکن است در ایجاد رابطه ای خوب و مؤثر با درمانگر مشکل داشته باشند. [ ۱]