اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی ( به انگلیسی: Bipolar disorder ) ، که پیش تر با نام افسردگی – شیدایی ( به انگلیسی: manic depression ) شناخته می شد؛ نوعی اختلال روانی است که با دوره های افسردگی، شیدایی و خُلق غیرطبیعی مشخص می شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] اگر انرژی بیمار بسیار بالا یا همراه با روان پریشی باشد، به آن حالت شیدایی ( مانیا ) [ EN ۱] می گویند؛ امّا اگر شدت آن کم باشد، به آن حالت نیمه شیدایی ( هیپومانیا ) [ EN ۲] [ ۴] می گویند. [ ۱] احساسات و رفتارهای غیرطبیعی، نشاط زدگی، [ ۵] تحریک پذیری، اختلال تمرکز، خودبزرگ بینی و خوش بینی افراطی از علائم مانیا است. [ ۱] بیمار در این دوره معمولاً تصمیمات پر ریسک بدون توجه به عواقب آن می گیرد. [ ۲] دورهٔ مانیا به صورت معمول همراه با کم خوابی است. [ ۲] در دورهٔ افسردگی بیمار دید منفی نسبت به زندگی خود دارد. [ ۱] عدم اعتماد بنفس، اختلالات خواب، اختلالات خوردن، خستگی و بی حالی از علائم افسردگی است. [ ۶] خطر خودکشی بیماران اختلال دوقطبی زیاد است؛ به طوری که در طی یک دورهٔ ۲۰ ساله ۶٪ از مبتلایان بر اثر خودکشی مُردند و ۴۰–۳۰٪ درگیر خودزنی بودند. [ ۱] اختلال دوقطبی معمولاً همراه با اختلال اضطراب و اختلال سوءمصرف مواد است. [ ۱]
در حالی که علل ابتلا به اختلال دوقطبی به طور قطعی مشخص نشده تصور می شود که عوامل محیطی و ژنتیکی در این امر نقش دارند. [ ۱] بسیاری از ژن ها، هر کدام با اثرات کم، ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند. [ ۱] [ ۷] عوامل ژنتیکی حدود ۷۰–۹۰٪ خطر ابتلا به اختلال دوقطبی را تشکیل می دهند. [ ۸] عوامل خطرساز محیطی شامل سابقهٔ کودک آزاری، فشار روانی بلند مدت می شود. [ ۱] این بیماری را در صورت وجود حداقل یک دورهٔ مانیا با یا بدون دورهٔ افسردگی، اختلال دوقطبی نوع یک, [ EN ۳] و اگر حداقل یک دورهٔ هیپومانیا و یک دورهٔ اختلال افسردگی عمده به وجود آید اختلال دوقطبی نوع دو[ EN ۴] می نامند. [ ۲] امّا اگر علائم ناشی از مصرف دارو یا مشکلات پزشکی باشد، به عنوان اختلال دوقطبی تشخیص داده نمی شود. [ ۲] سایر بیماری ها که علائم مشابهی با اختلال دوقطبی دارند شامل اختلال کم توجهی - بیش فعالی، اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت و اختلال سوءمصرف مواد می شوند. [ ۱]

رجوع شود به:افسردگی ـ شیدایی