اختلال اضطراب فراگیر[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] یا اختلال اضطراب منتشر[ ۷] [ ۸] [ ۹] ( Generalized Anxiety Disorder GAD ) ، نوعی اختلال اضطرابی است که به صورت نگرانی بیش از اندازه و نامعقول در مورد اتفاقات و فعالیت های روزمره تعریف می شود. اختلال اضطراب منتشر بر خلاف حمله پانیک سیر مزمن تری دارد و می تواند برای ماه ها در فرد وجود داشته باشد.
اضطراب بیش از حد بدون هیچ دلیل مشخص، علامت اصلی اضطراب فراگیر است. در این اختلال شخص به طور اغراق آمیزی در مورد اتفاقات روزمره نگران است. افراد مبتلا دائماً منتظر یک فاجعه هستند و نمی توانند نگرانی خود را در مورد امور مختلف مثل سلامتی، پول، خانواده، شغل و تحصیل کنترل کنند. ترس، نگرانی و وحشت جزئی از حالت روزمره افراد مبتلا است. در این افراد اضطراب چنان برتفکر آن ها مسلط شده، که در انجام کارهای روزمره و روابط اجتماعی دچار مشکل هستند. گاهی ممکن است با فکر کردن به کارهای روزانه دچار اضطراب شویم و این کاملاً طبیعی است. اما فرد مبتلا به GAD توانایی کنترل نگرانی و اضطرابش را ندارد. او احساس می کند که کنترل همه چیز از دستش خارج شده است.
بهترین درمان برای این بیماران ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی در کنار اقدامات حمایتی است. [ ۱۰] بهترین درمان دارویی[ ۱۱] به عنوان درمان خط اول در این بیماران داروهای مهارکننده اختصاصی بازجذب سروتونین ( Selective Serotonin Reuptake Inhibitors SSRIs ) هستند. در این دسته دارویی، داروهای مناسب برای درمان این اختلال، اس سیتالوپرام ( escitalopram ) [ ۱۲] و پاروکستین ( paroxetine ) [ ۱۳] هستند. کارایی این داروها حدود ۸۰٪ است. داروهای خط دوم درمانی عبارتند از: داروهای مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین و سروتونین ( Serotonin–Norepinephrine Reuptake Inhibitors SNRIs ) با کارایی حدود ۴۰٪ و پره گابالین ( pregabalin ) با کارایی حدود ۳۵٪. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مثل ایمی پرامین، نورتریپتیلین، کلومیپرامین و امی تریپتیلین به دلیل عوارض بالاتر و احتمال کشندگی در دوزهای بالا، به عنوان خط اول درمانی کاربردی ندارند. [ ۱۴]
نشانه های اختلال اضطراب فراگیر متنوع و متفاوت است. اما مهم ترین نشانه این اختلال، نگرانی مفرط در طول روز بدون هیچ دلیل خاصی است. افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به طور غیرقابل کنترلی دربارهٔ وقایع و شرایط روزانه و معمول نگران هستند. شخص چندین بار در روز به صورت غیرقابل کنترل در مورد مسائل مختلف نگران می شود. او خوب می داند که دلیلی برای نگرانی وجود ندارد ولی بازهم توانایی کنترل خود را ندارد. اغلب افراد مبتلا به این اختلال تلاش زیادی برای آرام کردن ذهن شان و استراحت دادن به آن می کنند. گاهی شخص مبتلا توانایی بیان دلیل نگرانی خود را ندارد ( چون خودش هم دلیل این نگرانی را نمی داند ) . آن ها ممکن است احساس کنند که می خواهد اتفاق بدی رخ دهد یا بگویند که نمی توانند خودشان را آرام کنند. این نگرانی زیاد از حد و غیرواقعی، ترسناک است و در روابط و فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاضطراب بیش از حد بدون هیچ دلیل مشخص، علامت اصلی اضطراب فراگیر است. در این اختلال شخص به طور اغراق آمیزی در مورد اتفاقات روزمره نگران است. افراد مبتلا دائماً منتظر یک فاجعه هستند و نمی توانند نگرانی خود را در مورد امور مختلف مثل سلامتی، پول، خانواده، شغل و تحصیل کنترل کنند. ترس، نگرانی و وحشت جزئی از حالت روزمره افراد مبتلا است. در این افراد اضطراب چنان برتفکر آن ها مسلط شده، که در انجام کارهای روزمره و روابط اجتماعی دچار مشکل هستند. گاهی ممکن است با فکر کردن به کارهای روزانه دچار اضطراب شویم و این کاملاً طبیعی است. اما فرد مبتلا به GAD توانایی کنترل نگرانی و اضطرابش را ندارد. او احساس می کند که کنترل همه چیز از دستش خارج شده است.
بهترین درمان برای این بیماران ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی در کنار اقدامات حمایتی است. [ ۱۰] بهترین درمان دارویی[ ۱۱] به عنوان درمان خط اول در این بیماران داروهای مهارکننده اختصاصی بازجذب سروتونین ( Selective Serotonin Reuptake Inhibitors SSRIs ) هستند. در این دسته دارویی، داروهای مناسب برای درمان این اختلال، اس سیتالوپرام ( escitalopram ) [ ۱۲] و پاروکستین ( paroxetine ) [ ۱۳] هستند. کارایی این داروها حدود ۸۰٪ است. داروهای خط دوم درمانی عبارتند از: داروهای مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین و سروتونین ( Serotonin–Norepinephrine Reuptake Inhibitors SNRIs ) با کارایی حدود ۴۰٪ و پره گابالین ( pregabalin ) با کارایی حدود ۳۵٪. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مثل ایمی پرامین، نورتریپتیلین، کلومیپرامین و امی تریپتیلین به دلیل عوارض بالاتر و احتمال کشندگی در دوزهای بالا، به عنوان خط اول درمانی کاربردی ندارند. [ ۱۴]
نشانه های اختلال اضطراب فراگیر متنوع و متفاوت است. اما مهم ترین نشانه این اختلال، نگرانی مفرط در طول روز بدون هیچ دلیل خاصی است. افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به طور غیرقابل کنترلی دربارهٔ وقایع و شرایط روزانه و معمول نگران هستند. شخص چندین بار در روز به صورت غیرقابل کنترل در مورد مسائل مختلف نگران می شود. او خوب می داند که دلیلی برای نگرانی وجود ندارد ولی بازهم توانایی کنترل خود را ندارد. اغلب افراد مبتلا به این اختلال تلاش زیادی برای آرام کردن ذهن شان و استراحت دادن به آن می کنند. گاهی شخص مبتلا توانایی بیان دلیل نگرانی خود را ندارد ( چون خودش هم دلیل این نگرانی را نمی داند ) . آن ها ممکن است احساس کنند که می خواهد اتفاق بدی رخ دهد یا بگویند که نمی توانند خودشان را آرام کنند. این نگرانی زیاد از حد و غیرواقعی، ترسناک است و در روابط و فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند.
wiki: اختلال اضطراب فراگیر