اختلال اسکیزوافکتیو

اختلال اسکیزوافکتیو ( انگلیسی: Schizoaffective disorder ) ( SAD ) یک اختلال روانی است که با فرایندهای تفکر غیرطبیعی و احساسات بدون قاعده مشخص می شود. تشخیص زمانی داده می شود که بیمار دارای ویژگی های هر دو بیماری اسکیزوفرنی و اختلال خلق ( اختلال دوقطبی یا اختلال افسردگی ماژور ) باشد اما علائم بیمار با معیارهای تشخیصی دقیق برای هر یک به تنهایی مطابق نیست. نوع دوقطبی با علائم شیدایی، شیدایی خفیف یا دوره های همزمان متمایز می شود. نوع افسردگی با علائم افسردگی تنها مشخص می شود. افتراق این بیماری با اختلالاتی مثل دوقطبی این است که علائم سایکوتیک نظیر توهم و هذیان در غیاب علائم خلقی بارز حداقل دو هفته باید تداوم داشته باشند، آنگاه تشخیص اسکیزوافکتیو مطرح است.
دو نوع اختلال اسکیزوافکتیو وجود دارد:
نوع دو قطبی که با علائم شیدایی، هیپومانیا یا مختلط مشخص می شود و نوع افسردگی که فقط با علائم افسردگی مشخص می گردد.
علائم شایع این اختلال شامل توهم، هذیان و گفتار و تفکر بی نظم است. توهم شنوایی نیز متداول است. شروع علائم معمولاً از ابتدای بزرگسالی است.
به نظر می رسد ژنتیک ( با استفاده از زمینه ژنومی ) ، مشکلات مربوط به مدارهای عصبی؛ استرس محیطی مزمن زودرس، یا کوتاه مدت، مهم ترین علائم خطر باشند. هیچ علت ارگانیک مستقلی یافت نشده است، اما شواهد گسترده ای مبنی بر وجود اختلال در متابولیسم تتراهیدروبیوپترین ( BH4 ) ، دوپامین و اسید گلوتامیک در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلالات خلقی - روانی و اختلال اسکیزوافکتیو وجود دارد. مبتلایان به اختلال اسکیزوافکتیو به احتمال زیاد به طور همزمان، مشکلاتی از جمله اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد دارند.