اختلال ادراک پایدار توهم زا ( HPPD ) یک اختلال مداوم و غیر روان پریشی است که در آن، فرد پس از استعمال مواد توهم زا، توهم های بینایی پایدار و مداوم یا اختلال در درک خود از محیط را تجربه می کند. این اختلال معمولاً احساس مسمومیت یا تغییرات روانی ای که در زمان استعمال مواد تجربه می شود را به همراه ندارد. توهمات و تغییرات ادراکی به تنهایی معمولاً شدید یا مخرب نیستند و شامل علائمی همچون سندرم دید برفکی، دیدن پس تصویر، مشاهده شعاع های نور بر روی سطوح صاف، رنگ های تشدید شده یا سایر تصویرهای توهم زا است. افرادی که قبلاً هرگز مواد مصرف نکرده اند نیز برخی اختلالات بینایی مرتبط با این اختلال ( مانند مگس پران و سندرم دید برفکی ) را گزارش کرده اند. [ ۱] [ ۲]
برای تشخیص این اختلال، باید شدت آن به حدی باشد که در کار و زندگی روزمره افراد تداخل ایجاد کند. [ ۳] علائم اغلب با تمرکز روی آن ها بیشتر آزاردهنده به نظر می رسند. [ نیازمند منبع]
در سال ۱۸۹۸، نویسنده و روشنفکر انگلیسی هاولاک الیس گزارش داد که او برای مدتی طولانی پس از مصرف داروی روانگردان مسکالین، حساسیت بیشتری نسبت به «پدیده های مرتبط با نور، سایه و رنگ» داشت. این گزارش احتمالاً اولین مورد ثبت شده از این اختلال بود که بعدها تحت عنوان اختلال ادراک پایدار توهم زا شناخته شد. [ ۴] با این حال، اثرات باقیمانده خفیف از این نوع موادها لزوماً غیرمعمول نیست و نشان دهنده چیزی نیست که می تواند به عنوان اختلال ادراک پایدار توهم زا تشخیص داده شود؛ زیرا شدت احساس ناراحتی و سردرگمی فرد مبتلا است که معمولاً نیاز به تشخیص و درمان را مشخص می کند. [ ۳]
بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۶، دو تئوری از اختلال ادراک پایدار توهم زا عنوان شد. [ ۵] نوع اول آن به گونه ای است که افراد تغییراتی تصادفی و گاه و بی گاه را در بینایی خود تجربه می کنند. [ ۳] نوع دوم اختلال ادراک پایدار توهم زا باعث ایجاد تغییرهای مداوم در بینایی می شود که شدت آن در همه افراد یکسان نیست. [ ۳] این نظریه تئوری طی یک بررسی دقیق قرار گرفته است؛ اما به دلیل تجربه حالت «توقف زمانی» در مغز افراد، که اغلب به عنوان یک اختلال جداگانه در نظر گرفته می شود و همیشه یک آسیب ادراکی نیست، هنوز محل بحث دارد. [ ۶]
اختلال ادراک پایدار توهم زا ارتباطی با روان پریشی ندارد زیرا افراد مبتلا به این اختلال می توانند به راحتی اختلال های بینایی خود را از واقعیت تشخیص دهند. [ ۷] تنها علت قطعی این اختلال، استفاده قبلی از مواد توهم زا است. برخی از شواهد نشان می دهد مصرف فنتیل آمین ریسک بیشتری نسبت به لایزرژآمید و تریپتامین به همراه دارد. [ نیازمند منبع] تا به حال هیچ یک از عوامل قطعی ایجاد این اختلال و موادی که ممکن است نوعی خاص از حالت توهم زایی داشته باشند، شناسایی نشده است. [ ۳] احتمال دارد نوعی از تداخل در پردازش بینایی وجود داشته باشد. [ ۸] این گونه تشخیص داده شده که استفاده از MDMA ( اکستازی ) با سایر داروها با ایجاد اختلال ادراک پایدار توهم زا در ارتباط است. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای تشخیص این اختلال، باید شدت آن به حدی باشد که در کار و زندگی روزمره افراد تداخل ایجاد کند. [ ۳] علائم اغلب با تمرکز روی آن ها بیشتر آزاردهنده به نظر می رسند. [ نیازمند منبع]
در سال ۱۸۹۸، نویسنده و روشنفکر انگلیسی هاولاک الیس گزارش داد که او برای مدتی طولانی پس از مصرف داروی روانگردان مسکالین، حساسیت بیشتری نسبت به «پدیده های مرتبط با نور، سایه و رنگ» داشت. این گزارش احتمالاً اولین مورد ثبت شده از این اختلال بود که بعدها تحت عنوان اختلال ادراک پایدار توهم زا شناخته شد. [ ۴] با این حال، اثرات باقیمانده خفیف از این نوع موادها لزوماً غیرمعمول نیست و نشان دهنده چیزی نیست که می تواند به عنوان اختلال ادراک پایدار توهم زا تشخیص داده شود؛ زیرا شدت احساس ناراحتی و سردرگمی فرد مبتلا است که معمولاً نیاز به تشخیص و درمان را مشخص می کند. [ ۳]
بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۶، دو تئوری از اختلال ادراک پایدار توهم زا عنوان شد. [ ۵] نوع اول آن به گونه ای است که افراد تغییراتی تصادفی و گاه و بی گاه را در بینایی خود تجربه می کنند. [ ۳] نوع دوم اختلال ادراک پایدار توهم زا باعث ایجاد تغییرهای مداوم در بینایی می شود که شدت آن در همه افراد یکسان نیست. [ ۳] این نظریه تئوری طی یک بررسی دقیق قرار گرفته است؛ اما به دلیل تجربه حالت «توقف زمانی» در مغز افراد، که اغلب به عنوان یک اختلال جداگانه در نظر گرفته می شود و همیشه یک آسیب ادراکی نیست، هنوز محل بحث دارد. [ ۶]
اختلال ادراک پایدار توهم زا ارتباطی با روان پریشی ندارد زیرا افراد مبتلا به این اختلال می توانند به راحتی اختلال های بینایی خود را از واقعیت تشخیص دهند. [ ۷] تنها علت قطعی این اختلال، استفاده قبلی از مواد توهم زا است. برخی از شواهد نشان می دهد مصرف فنتیل آمین ریسک بیشتری نسبت به لایزرژآمید و تریپتامین به همراه دارد. [ نیازمند منبع] تا به حال هیچ یک از عوامل قطعی ایجاد این اختلال و موادی که ممکن است نوعی خاص از حالت توهم زایی داشته باشند، شناسایی نشده است. [ ۳] احتمال دارد نوعی از تداخل در پردازش بینایی وجود داشته باشد. [ ۸] این گونه تشخیص داده شده که استفاده از MDMA ( اکستازی ) با سایر داروها با ایجاد اختلال ادراک پایدار توهم زا در ارتباط است. [ ۹]
