اختضار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بریده گردیدن. || اختضار حمل ؛ برداشتن آن. || اختضار جاریه ؛ زائل کردن دوشیزگی او. || اختضار کلأ؛بریدن گیاه سبز را. نبات بسبزی فرا درودن. ( تاج المصادر ). نبات بسبزی فادرودن. ( زوزنی ). تربر کردن. || تازه و تر گرفته شدن. || بجوانی مرگ دادن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). به نوجوانی مردن. در تاج العروس آمده : اختضر الکلأُ بالضم ؛ اخذو رعی طریاً و غضاً قبل تناهی طوله و ذلک اذا جززته و هو اخضر و منه قیل للرجل الشاب اذا مات فتیاً غضاً قد اختضر لأنه یؤخد فی وقت الحسن والاشراق و فی بعض الأخبار ان شاباً من العرب أولع بشیخ فکان کلما رآه قال أجززت یا أبا فلان فقال له الشیخ یا بنی و تختضرون ؛ أی تتوفون شباباً و معنی أجززت آن َ لک اَن ْ تجز فتموت. در منتهی الارب چ طهران ، اُختُضِرَ فلان ٌ، بغلط «جوانمرد شد»، بجای «جوانمرگ شد» آمده است.
