اخترِشیرانی، محمد داودخان (۱۹۰۵ـ لاهور ۱۹۴۸)
شاعر پاکستانی. در۱۹۲۰ برای ادامۀ تحصیل به لاهور رفت. در ۱۹۲۱ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ منشی فاضل (برابر با فوق لیسانس) گرفت. از همین زمان به سرودن شعر پرداخت. چندی مدیریت مجله های همایون، سهیلی، شاهکار و شیرازه را به عهده داشت. پیش از تأسیس پاکستان به همراه خانواده اش به تونک کوچید، اما در ۱۹۴۸ به لاهور بازگشت. به فارسی و اردو شعر می سرود. از آثار منظوم و منثورش: پهولون کی گیت (سرودهای گل ها)؛ نغمۀ خرم؛ صبح بهار؛ اخترستان؛ لالۀ طور؛ طیور آواره؛ شهناز؛ شعرستان شهرود؛ دهرکتی دل (دل های تپان)؛ ضحّاک؛ آیینۀ خانه مین (در آیینۀ خانه)؛ ترجمۀ جوامع الحکایات عوفی به اردو.
شاعر پاکستانی. در۱۹۲۰ برای ادامۀ تحصیل به لاهور رفت. در ۱۹۲۱ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ منشی فاضل (برابر با فوق لیسانس) گرفت. از همین زمان به سرودن شعر پرداخت. چندی مدیریت مجله های همایون، سهیلی، شاهکار و شیرازه را به عهده داشت. پیش از تأسیس پاکستان به همراه خانواده اش به تونک کوچید، اما در ۱۹۴۸ به لاهور بازگشت. به فارسی و اردو شعر می سرود. از آثار منظوم و منثورش: پهولون کی گیت (سرودهای گل ها)؛ نغمۀ خرم؛ صبح بهار؛ اخترستان؛ لالۀ طور؛ طیور آواره؛ شهناز؛ شعرستان شهرود؛ دهرکتی دل (دل های تپان)؛ ضحّاک؛ آیینۀ خانه مین (در آیینۀ خانه)؛ ترجمۀ جوامع الحکایات عوفی به اردو.