اختربین

لغت نامه دهخدا

اختربین. [ اَ ت َ ] ( نف مرکب ) فال گیر. || منجم. اخترشناس.

منجم، ستاره شناس ، فالگیر، طالع بین
( اسم صفت ) منجم اختر شناس .

۱. منجم، ستاره شناس.
۲. فال گیر، طالع بین.

ستاره بین، طالع بین، اخترشمار، اخترگو، ستاره شناس، منجم

تلسکوپ / تله سکوپ