اخترام

لغت نامه دهخدا

اخترام. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) اقتطاع. ( زوزنی ). استیصال. بریدن. || نزار کردن. || اخترام منیّه کسی را؛ گرفتن مرگ او را. || ز بیخ برکندن ِ مرگ قومی را. از بن برکندن. || مردن. || ربودن.

فرهنگ فارسی

استیصال بریدن

فرهنگ عمید

۱. از ریشه درآوردن.
۲. بریدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس