اَختر گُرجی، احمد بن فرامرز ( ـ اصفهان ۱۲۳۲ق)
شاعر و تذکره نویس گرجی تبار ایرانی. نیاکانش از ترک های گرجستان بودند. در اصفهان تولد یافت و در شیراز برآمد. او و پدرش در دورۀ زندیه مناصبی داشتند. اختر پس از فروپاشی زندیه به سبب تهمتی به خراسان گریخت، اما در اوایل پادشاهی فتحعلی شاه قاجار به تهران رفت و قصیده ای در ستایش او سرود و بخشوده شد، سپس چندی همنشین سلیمان خان قاجار بود، اما به فرمان هم او به سبب عشق ورزی به یکی از معشوقه هایش، زبانش را بریدند. پس از آن عزلت گزید و از ۱۲۲۲ق در اصفهان به نگارش تذکره ای به نام انجمن آرا در شرح احوال شاعران هم دوره اش پرداخت، که با مرگ او ناتمام ماند. به فرمان فتحعلی شاه، به پایان رساندن این اثر به فاضل خان گروسی سپرده شد، او نیز بر بنیاد همین اثر تذکره ای با نام انجمن خاقان نوشته، اما در آن از اختر و برادرش محمدباقر، متخلص به نشاطی، که کوشش او نیز در به پایان رساندن تذکرۀ انجمن آرا، فرجامی نیافت، به بدی یاد کرده است. تذکرۀ انجمن آرا به کوشش عبدالرسول خیام پور با نام تذکرۀ اختر به چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۴۳ش). از سروده های اختر دفتری به خط خود او با نام ساقی نامه، که دربردارندۀ قصاید، غزلیات، رباعیات، ترکیب بندها، و ساقی نامه است، به جا مانده است.
شاعر و تذکره نویس گرجی تبار ایرانی. نیاکانش از ترک های گرجستان بودند. در اصفهان تولد یافت و در شیراز برآمد. او و پدرش در دورۀ زندیه مناصبی داشتند. اختر پس از فروپاشی زندیه به سبب تهمتی به خراسان گریخت، اما در اوایل پادشاهی فتحعلی شاه قاجار به تهران رفت و قصیده ای در ستایش او سرود و بخشوده شد، سپس چندی همنشین سلیمان خان قاجار بود، اما به فرمان هم او به سبب عشق ورزی به یکی از معشوقه هایش، زبانش را بریدند. پس از آن عزلت گزید و از ۱۲۲۲ق در اصفهان به نگارش تذکره ای به نام انجمن آرا در شرح احوال شاعران هم دوره اش پرداخت، که با مرگ او ناتمام ماند. به فرمان فتحعلی شاه، به پایان رساندن این اثر به فاضل خان گروسی سپرده شد، او نیز بر بنیاد همین اثر تذکره ای با نام انجمن خاقان نوشته، اما در آن از اختر و برادرش محمدباقر، متخلص به نشاطی، که کوشش او نیز در به پایان رساندن تذکرۀ انجمن آرا، فرجامی نیافت، به بدی یاد کرده است. تذکرۀ انجمن آرا به کوشش عبدالرسول خیام پور با نام تذکرۀ اختر به چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۴۳ش). از سروده های اختر دفتری به خط خود او با نام ساقی نامه، که دربردارندۀ قصاید، غزلیات، رباعیات، ترکیب بندها، و ساقی نامه است، به جا مانده است.