اختباء

لغت نامه دهخدا

اختباء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) پنهان شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). در پرده شدن. || پنهان کردن. ( منتهی الارب ). || تعمیه کردن بر کسی چیزی را و به ستر پرسیدن او را از آن. ( منتهی الارب ). و صاحب تاج العروس گوید: اختباء له خبیئاً؛ اذا عمّی له شیئاً ثم سأله عنه.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پنهان شدن را اختباء گویند. واژۀ اختباء در باب شهادات بحث تحمّل شهادت به کار رفته است.
به پنهان شونده، مختبی گفته می شود.
شهادت مختبی
از شرایط شاهد این است که در موضع تهمت نباشد. بر این مبنا، این بحث مطرح شده که آیا مخفی کردن انسان خود را جهت شنیدن اعتراف کسی که در نهان، اقرار و آشکارا انکار می کند، برای شهادت علیه او نزد قاضی، انسان را در موضع تهمت قرار می دهد تا شهادتش پذیرفته نشود، یا نه.
قول مشهور پذیرفته شدن شهادت مختبی است، بلکه بر آن ادّعای اجماع شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس