اخبط

لغت نامه دهخدا

اخبط. [ اَ ب َ ] ( ع ص ) مرد پای زننده. ج ، خُبط. || ( ن تف ) نعت تفضیلی از خبط.
- امثال :
اخبط من حاطب لیل ؛ لأن الذی یحتطب لیلاً یجمع کل شی مما یحتاج الیه و ما لایحتاج فلایدری ما یجمع.
اخبط من عشواء ؛ و هی الناقة التی لاتبصر باللیل فهی تطاء کل شی ٔ. ( مجمعالامثال میدانی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس