اخباث. [ اِ ] ( ع مص ) یاران خبیث جمع کردن. || فرزندان خبیث زادن. || خبث آموختن. || فاسد گردانیدن. پلید کردن. ( زوزنی ). || خداوند پلید گشتن. ( زوزنی ). || اخباث قول ؛ سخن پلید گفتن. || بدی مردم گفتن.
