احیف

لغت نامه دهخدا

احیف. [ اَ ی َ ] ( ع ص ) بی باران : بلد احیف ؛ شهر بی باران. || که هوای خشک دارد. مؤنث : حَیْفاء.

فرهنگ فارسی

بی باران

پیشنهاد کاربران

بپرس