احیر

لغت نامه دهخدا

احیر. [ اَ ی َ ] ( ع ن تف ) متحیرتر.
- امثال :
احیر من اللیل .
احیر من ضب ؛ لانه اذا فارق جحره لم یهتد للرجوع.
احیر من ورل ؛ و هو دابَّة مثل الضب یوصف بالحیرة. ( مجمع الامثال میدانی ).
احیر من ید فی رحم .

پیشنهاد کاربران

بپرس