اِحیایِ یونانی (Greek Revival)
شیوه ای در معماری که در اواخر قرن ۱۸، و درپی بازشدن دروازه های یونان و میراث معماری باستانی آن به روی غرب، پدید آمد؛ تا آن زمان معماری رومی را تنها سبک کلاسیکدر معماری می دانستند. معماران برجسته ای که به سبک احیای یونانی کار می کردند، عبارت بودند از جان سون، جان نَش، چارلز کاکرل، رابرت اسمرک، و ویلیام هنری پِلی فِئر، در انگلستان؛ و لئوپولد فون کلنتسه(۱۷۸۴ـ۱۸۶۴)، و کارل فریدریک شینکل، در آلمان. انتشار آثار باستانی آتن(۱۷۶۲ و ۱۷۸۹)، به قلم نیکولس رِوِت(۱۷۲۵ـ۱۸۰۴) و جیمز استوارت، و ورود پیکره های پارتنونبه لندن به این جنبش سرعت بخشید.
شیوه ای در معماری که در اواخر قرن ۱۸، و درپی بازشدن دروازه های یونان و میراث معماری باستانی آن به روی غرب، پدید آمد؛ تا آن زمان معماری رومی را تنها سبک کلاسیکدر معماری می دانستند. معماران برجسته ای که به سبک احیای یونانی کار می کردند، عبارت بودند از جان سون، جان نَش، چارلز کاکرل، رابرت اسمرک، و ویلیام هنری پِلی فِئر، در انگلستان؛ و لئوپولد فون کلنتسه(۱۷۸۴ـ۱۸۶۴)، و کارل فریدریک شینکل، در آلمان. انتشار آثار باستانی آتن(۱۷۶۲ و ۱۷۸۹)، به قلم نیکولس رِوِت(۱۷۲۵ـ۱۸۰۴) و جیمز استوارت، و ورود پیکره های پارتنونبه لندن به این جنبش سرعت بخشید.
wikijoo: احیای_یونانی