احیای زبان عبری در پایان سده نوزدهم و در طول سده بیستم در اروپا و فلسطین رخ داد و در پی آن عبری از زبان مقدس یهودیت به زبان گفتاری و نوشتاری روزمره در اسرائیل تبدیل شد. این فرایند از آنجا آغاز شد که یهودیان سراسر جهان با زبان های متفاوت در نیمه نخست سده نوزدهم وارد فلسطین شدند و همراه با یهودیان فلسطین که از گذشته در آنجا بودند، همگی از عبری به عنوان زبان میانجی استفاده کردند. در همان زمان یک فرایند موازی عبری را در اروپا از زبان مقدس به زبان ادبی تغییر داد که در توسعه برنامه های آموزشی ملی گرایانه نقشی اساسی داشت. عبری نوین یکی از زبان رسمی قیمومت بریتانیا بر فلسطین بود و پس از استقلال اسرائیل در سال ۱۹۴۸ نیز در کنار عربی نوین به یکی از دو زبان رسمی این کشور تبدیل شد. در ژوئیه ۲۰۱۸ طبق قانونی جدید عبری به تنها زبان رسمی کشور تبدیل و عربی دارای «وضعیت ویژه» شد.
... [مشاهده متن کامل]
عبری چندین بار به عنوان یک زبان ادبی احیا شده است، که بارزترین تلاش ها توسط جنبش هاسکالا ( روشنگری ) در اوایل و اواسط سده ۱۹ در آلمان رخ داد. در اوایل سده نوزدهم، نوعی عبری در بازارهای اورشلیم بین یهودیان برای تجارت ظاهر شد. این گویش عبری تا حدی پیجین بود. در پایان همین قرن کنشگر یهودی، الیزر بن - یهودا، با داشتن ایدئولوژی بازآفرینی ملی گرایی ( שיבת ציון، Shivat Tziyon، بعداً صهیونیسم ) آغاز به احیای عبری به عنوان زبانی گفتاری کرد. آن عبری سرانجام، در نتیجه جنبش محلی که او ایجاد کرد و همچنین حضور گروه های جدید مهاجر، جایگزین زبان های یهودیان آن زمان ( یهودی - اسپانیایی ( یا لادینو ) ، ییدیش یهودی - عربی و بخاری ) یا زبان های محل سکونت یهودیان ( روسی، فارسی و عربی ) شد.
تا پیش از تلاش های الیزر بن - یهودا، چنان واژگان عبری برای امور روزمره اندک بود که افراد الفاظ کافی برای بر طرف کردن نیازهای روزانه خود پیدا نمی کردند. نقل است که روزی الیزر از همسرش می خواست که چای آماده کند، اما به جهت کمبود الفاظ عبری به همسرش گفت: «این را بگیر و این را انجام بده». او سرانجام با همکاری اهل ادب و لغت عبری، جمعیت زبان عبری را در فلسطین تشکیل داد و شروع به نوشتن فرهنگ نامه ای کرد که تمام واژگان عبری در طول تاریخ در آن جمع آوری شده بود، البته او تا قبل از مرگش توانست پنج جلد را تکمیل کند و بعد از مرگ او همفکرانش تا سال ۱۹۵۹ بقیه فرهنگ نامه را تکمیل کردند. الیزر نخستین کسی بود که نظریه احیای زبان عبری را مطرح و مقالات مختلفی را در روزنامه ها و جراید در این باره منتشر کرد. او در پی احیای واژگان فراموش شده بود و برای معانی جدیدی که زبان عبری کلمه ای برای آن ها نداشت، با ترکیب واژگان مختلف با یکدیگر، استفاده از الفاظ قدیمی عبری با تغییر معنای آن ها و وام گرفتن از دیگر زبان ها معادل سازی می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
عبری چندین بار به عنوان یک زبان ادبی احیا شده است، که بارزترین تلاش ها توسط جنبش هاسکالا ( روشنگری ) در اوایل و اواسط سده ۱۹ در آلمان رخ داد. در اوایل سده نوزدهم، نوعی عبری در بازارهای اورشلیم بین یهودیان برای تجارت ظاهر شد. این گویش عبری تا حدی پیجین بود. در پایان همین قرن کنشگر یهودی، الیزر بن - یهودا، با داشتن ایدئولوژی بازآفرینی ملی گرایی ( שיבת ציון، Shivat Tziyon، بعداً صهیونیسم ) آغاز به احیای عبری به عنوان زبانی گفتاری کرد. آن عبری سرانجام، در نتیجه جنبش محلی که او ایجاد کرد و همچنین حضور گروه های جدید مهاجر، جایگزین زبان های یهودیان آن زمان ( یهودی - اسپانیایی ( یا لادینو ) ، ییدیش یهودی - عربی و بخاری ) یا زبان های محل سکونت یهودیان ( روسی، فارسی و عربی ) شد.
تا پیش از تلاش های الیزر بن - یهودا، چنان واژگان عبری برای امور روزمره اندک بود که افراد الفاظ کافی برای بر طرف کردن نیازهای روزانه خود پیدا نمی کردند. نقل است که روزی الیزر از همسرش می خواست که چای آماده کند، اما به جهت کمبود الفاظ عبری به همسرش گفت: «این را بگیر و این را انجام بده». او سرانجام با همکاری اهل ادب و لغت عبری، جمعیت زبان عبری را در فلسطین تشکیل داد و شروع به نوشتن فرهنگ نامه ای کرد که تمام واژگان عبری در طول تاریخ در آن جمع آوری شده بود، البته او تا قبل از مرگش توانست پنج جلد را تکمیل کند و بعد از مرگ او همفکرانش تا سال ۱۹۵۹ بقیه فرهنگ نامه را تکمیل کردند. الیزر نخستین کسی بود که نظریه احیای زبان عبری را مطرح و مقالات مختلفی را در روزنامه ها و جراید در این باره منتشر کرد. او در پی احیای واژگان فراموش شده بود و برای معانی جدیدی که زبان عبری کلمه ای برای آن ها نداشت، با ترکیب واژگان مختلف با یکدیگر، استفاده از الفاظ قدیمی عبری با تغییر معنای آن ها و وام گرفتن از دیگر زبان ها معادل سازی می کرد.
