احیای دینی (مسیحیت). اِحیایِ دینی (مسیحیت)(religious revival)
رشد گرایش دینی، معمولاً پس از دوره ای رخوت نسبی. در مسیحیت از قرن ۱۸ مصطلح شده است، ولی در واقع همۀ نهضت های پروتستان که در قرون ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ به رهبری کسانی همچون جان ویکلیف، یان هوس، مارتین لوتر، ژان کالوَن، و هولدریش تسوینگلیشکل گرفتند جنبش های احیای دینی بودند. این اصطلاح در معنای اخص به بیداری دینی که در انگلستان از حدود ۱۷۳۷ به کوشش جان و چارلز وِسلیو جورج وایتفیلدرخ داد، و در کوتاه زمانی سرتاسر بریتانیا و ایرلند را فرا گرفت و از اقیانوس ها گذشت، اطلاق می شود؛ کمابیش در همین زمان جنبش مشهور به «بیداری عظیم» در امریکا متولد شد و به کمک نهضت اروپایی دوچندان نیرو گرفت.
رشد گرایش دینی، معمولاً پس از دوره ای رخوت نسبی. در مسیحیت از قرن ۱۸ مصطلح شده است، ولی در واقع همۀ نهضت های پروتستان که در قرون ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ به رهبری کسانی همچون جان ویکلیف، یان هوس، مارتین لوتر، ژان کالوَن، و هولدریش تسوینگلیشکل گرفتند جنبش های احیای دینی بودند. این اصطلاح در معنای اخص به بیداری دینی که در انگلستان از حدود ۱۷۳۷ به کوشش جان و چارلز وِسلیو جورج وایتفیلدرخ داد، و در کوتاه زمانی سرتاسر بریتانیا و ایرلند را فرا گرفت و از اقیانوس ها گذشت، اطلاق می شود؛ کمابیش در همین زمان جنبش مشهور به «بیداری عظیم» در امریکا متولد شد و به کمک نهضت اروپایی دوچندان نیرو گرفت.
wikijoo: احیای_دینی_(مسیحیت)