احکام نووا پلانتا

احکام نووا پلانتا ( اسپانیایی: Decretos de Nueva Planta , کاتالونیایی: Decrets de Nova Planta ) تعدادی فرمان بود که بین سالهای ۱۷۰۷ و ۱۷۱۶ توسط فیلیپ پنجم، اولین پادشاه بوربون اسپانیا، در خلال و اندکی پس از پایان جنگ جانشینی اسپانیا توسط پیمان اوترخت، امضا شد.
فیلیپ پنجم که از فتنه گری آراگونی ها که از ادعای کارل اتریش برای تاج و تخت اسپانیا در طول جنگ حمایت کرده بودند و زادگاهش فرانسه را به عنوان الگوی یک دولت متمرکز در نظر گرفته بودند، خشمگین بود، موسسات، امتیازات و سازمان ها و منشورهای باستانی ( اسپانیایی: fueros , کاتالونیایی: furs ) را در تقریباً تمام مناطقی که قبلاً بخشی از تاج آراگون بودند ( آراگون، کاتالونیا، والنسیا و جزایر بالئاریک ) لغو کرد. مطابق این احکام تمام سرزمین های تاج آراگون به جز دره آران باید توسط قوانین کاستیل ( "محبوب ترین در تمام جهان" طبق فرمان ۱۷۰۷ ) اداره می شدند و آن مناطق را در تحت یک حاکمیت جدید و تقریباً یکپارچه به نام اسپانیای متمرکز قرار داد.
سایر قلمروهای تاریخی ( ناوارا و سایر قلمروهای باسک ) ، که متعلق به دودمان هانری سوم ناوار بودند، در ابتدا از فیلیپ پنجم و احکام وی ( تحت عنوان قوانین خانه ) حمایت کردند،
قوانین لغو منشور در سال ۱۷۰۷ در والنسیا و آراگون، [ ۱] در سال ۱۷۱۵ در مایورکا و سایر جزایر بالئاریک ( به استثنای منورکا، که در آن زمان تحت مالکیت پادشاهی بریتانیا بود ) و سرانجام در کاتالونیا در ۱۶ ژانویه ۱۷۱۶ اعلام شد. [ ۱]
این احکام عملاً یک کشور اسپانیایی و شهروندی اسپانیا را ایجاد کرد و تمام تمایزات قانونی بین کاستیلی ها و آراگونی ها را لغو کرد. این احکام تمام مرزها و تعرفه های داخلی را به جز قلمرو باسک پاک کرد و به همه شهروندان دولت جدید اسپانیایی حق داد و ستد با مستعمرات آمریکایی و آسیایی را که از این پس دیگر در انحصار تاج کاستیا نبودند، اعطا کرد. قرار بود کارمندان ارشد دولتی مستقیماً از مادرید منصوب شوند و بسیاری از مؤسسات محلی که به نهادهای فرعی تبدیل شده بودند، لغو شدند. پرونده های دادگاه نیز فقط به زبان کاستیلیایی قابل ارائه و استدلال بود که به تنها زبان دولت تبدیل شد و جایگزین زبان های لاتین، کاتالانی و دیگر زبان های اسپانیا شد.