احکاء. [ اِ ] ( ع مص ) غالب آمدن. ( منتهی الارب ). || خلجان در دل : مااَحْکَاءَ فی صدری ؛ نخلید آن در دل من. || احکاء عقده ؛ بستن گره. گره را استوار بستن.
