احوله

لغت نامه دهخدا

احوله. [ اَ وِ ل َ ] ( ع اِ ) ج ِ حَویل. || ج ِ حال. کیفیات آدمی. || چیزها که آدمی بر آن است. || گشت های چیزها. || اوقات که تو در آنی.

پیشنهاد کاربران

بپرس