احناک

لغت نامه دهخدا

احناک. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حنک.

احناک. [ اِ ]( ع مص ) مجرّب کردن روزگار مردم را. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). آزموده گردانیدن روزگار مردم را. احناک سن کسی را؛ استوارخرد کردن تجربه ها و آزمونها او را. || ردّ کردن : اَحنکه ؛ رد کرد آن را.

فرهنگ فارسی

مجرب کردن روزگار مردم را

پیشنهاد کاربران

بپرس