احمدی، احمدرضا (کرمان ۱۳۱۹ش)
شاعر ایرانی. دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ دارالفنونِ تهران به پایان برد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار پرداخت. سروده های او به شیوۀ منثور است و با تداعی آزاد ذهن نوشته شده است. از دفترهایش می توان به طرح (تهران، ۱۳۴۱)، وقت خوب مصائب (تهران، ۱۳۴۷)، هزار پله به دریا مانده (تهران، ۱۳۶۴)، قافیه در باد گم می شود (تهران، ۱۳۶۹)، همۀ آن سال ها (تهران، ۱۳۷۱)، ویرانه های دل را به باد می سپارم (تهران، ۱۳۷۳) اشاره کرد. از وی آثاری شاعرانه به نثر برای کودکان و نوجوانان نیز در دست است و یادنگارهایی نیز دربارۀ برخی شاعران و نویسندگان معاصر نوشته است. احمدی، صرف نظر از منتقدان و موافقان شعرهایش، اغلب، نمونه و نمایندۀ گرایشی روشنفکرانه در شعر معاصر ایران شمرده می شود.
شاعر ایرانی. دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ دارالفنونِ تهران به پایان برد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار پرداخت. سروده های او به شیوۀ منثور است و با تداعی آزاد ذهن نوشته شده است. از دفترهایش می توان به طرح (تهران، ۱۳۴۱)، وقت خوب مصائب (تهران، ۱۳۴۷)، هزار پله به دریا مانده (تهران، ۱۳۶۴)، قافیه در باد گم می شود (تهران، ۱۳۶۹)، همۀ آن سال ها (تهران، ۱۳۷۱)، ویرانه های دل را به باد می سپارم (تهران، ۱۳۷۳) اشاره کرد. از وی آثاری شاعرانه به نثر برای کودکان و نوجوانان نیز در دست است و یادنگارهایی نیز دربارۀ برخی شاعران و نویسندگان معاصر نوشته است. احمدی، صرف نظر از منتقدان و موافقان شعرهایش، اغلب، نمونه و نمایندۀ گرایشی روشنفکرانه در شعر معاصر ایران شمرده می شود.
wikijoo: احمدی،_احمدرضا_(کرمان_۱۳۱۹ش)