احمد پاشا بورسوی

احمد پاشا بورسَوی ( ـ۹۰۲/۹۰۳/۹۰۴ق)
شاعر و دولتمرد عثمانی . نخست مدرّس مرادیۀ بورسه و سپس قاضی شهر ادرنه شد. در روزگار سلطان محمد فاتح (حک: ۸۴۸ـ۸۵۰، ۸۵۵ـ۸۸۶ق)، قاضی عسکر و پس از آن معلم سلطان و دیگر شاهزادگان شد و تا مقام وزارت پیش رفت . با این که شوخ طبعی او مورد توجه سلطان بود، به دلایلی، پادشاه بر وی خشم گرفت و او را برکنار و زندانی کرد. در زندان قصیده ای به نام «کرم » سرود و برای محمد فاتح فرستاد و پادشاه نیز او را بخشید و تولیت مدرسۀ اورخان و مسجد مرادیه در بورسه را به او داد. احمد پاشا اشعار فراوانی در مدح سلطان محمد فاتح ، بایزید دوم و شاهزاده جم سروده و همچنین چکامه ای در سوگ مصطفی پسر محمد فاتح گفته است . چون درگذشت ، پیکرش را در مسجد مرادیه به خاک سپردند. با شاعرانی چون حریری ، رسمی ، میری ، چاخشیرجی ، شیخی و شهدی معاشرت داشت. برخی وی را پس از شیخی از پایه گذاران شعر دیوانی به زبان ترکی دانسته و از او با نام ملک الشعرای دورۀ میان شیخی و باقی یاد کرده اند. احمد پاشا از شاعران بزرگ ایرانی ، همچون سلمان ساوجی ، حافظ ، کمال خجندی ، و کاتبی پیروی می کرد. به زبان های فارسی و عربی مسلط بود و به این زبان ها نیز شعر می گفت . دیوان اشعارش به کوشش و مقدمۀ علی نهاد تارلان به چاپ رسیده است (استانبول ، ۱۹۶۶). همچنین منظومه ای با نام لیلی و مجنون دارد که در تذکرۀ سهی از آن یاد شده است .